SD: Güvenli Dijital

SD, güvenli dijital anlamına gelir. SD Association (SDA), taşınabilir cihazlarda kullanım için Secure Digital'in (resmi olarak SD olarak anılır) tescilli, kalıcı flash bellek kartı formatını oluşturdu.

MultiMediaCard'ları (MMC'ler) değiştirmek amacıyla SanDisk, Panasonic (Matsushita) ve Toshiba, standardı Ağustos 1999'da ortaklaşa oluşturdular. O zamandan bu yana endüstri normu haline geldi. Üç işletme, SD hafıza kartlarına, SD ana bilgisayarlara ve ilgili ürünlere bağlı fikri mülkiyet haklarını lisanslayan ve savunan bir şirket olan SD-3C, LLC'yi kurmak için bir araya geldi.

Tarih

1999'dan 2003'e: Yaratılış

SanDisk, Panasonic (Matsushita) ve Toshiba, 1999 yılında Güvenli Dijital (SD) Bellek Kartları oluşturmak ve satmak için bir anlaşmaya vardı.

Multimedya Kartından (MMC) geliştirilen kart, o dönemde yüksek bellek yoğunluğu ve Secure Digital Music Initiative (SDMI) standardını temel alan dijital haklar yönetimi sunuyordu.

Sony'nin bir yıl önce piyasaya sürülen DRM Memory Stick'iyle rekabet edecek şekilde tasarlandı. Geliştiriciler, korsanlıktan endişe duyan müzik sağlayıcılarının DRM'yi yaygın şekilde kullanacağını tahmin ediyordu.

Toshiba'nın DVD formatı savaşındaki başarısız girişimi olan Süper Yoğunluklu Disk, 'SD' ticari markasının ilk yaratıldığı yerdir. Bu nedenle amblemdeki D optik disk benzeri bir görünüme sahiptir.

2000 yılındaki Tüketici Elektroniği Etkinliği yardımı sırasında üç şirket, SD kartlarını pazarda tanıtmak amacıyla SD Association (SDA) adında tek bir dernek oluşturmak üzere bir araya geldi. Ana ofisi Amerika Birleşik Devletleri'nin San Ramon, Kaliforniya'sında bulunan SD Association States, yaklaşık 30 işletmeyle başladı ve şu anda birlikte çalışabilen hafıza kartları ve aygıtlar sağlayan yaklaşık 1.000 işletmeyi istihdam ediyor. İlk SD kart prototipleri 2000 yılının ilk çeyreğinde kullanıma sunuldu ve üç ay sonra 32 ve 64 MB üretim kartları üretildi.

Mini Kartlar, 2003

SanDisk Corporation miniSD formunu Mart 2003'te CeBIT'te tanıttı ve sergiledi. SDA, kompakt form faktörleri için SD kart standardına ek olarak miniSD kartı 2003 yılında onayladı. Yeni kartlar özellikle mobil cihazlar için üretilmiş olsa da, genellikle geleneksel SD hafıza kartlarını kabul eden bir yuvada çalışmalarına olanak tanıyan bir miniSD dönüştürücüyle birlikte satılıyorlar.

3 ayda bir

Mikro kartlar: 2004-2005

TransFlash tabanlı microSD çıkarılabilir, minyatür Secure Digital flash bellek kartlarının ilk isimleri T-Flash veya TF idi. TransFlash ve microSD kartlar esasen eşdeğer oldukları için birbirleri için tasarlanmış ekipmanlarda çalışabilirler. Pasif bir adaptör, hiçbir elektrikli bileşen olmaksızın yalnızca iki temas setine bağlı metal izlere sahip olacak şekilde tasarlanmıştır. Pasif bir adaptör yardımıyla microSD kart, elektriksel olarak daha büyük SD kartlarla uyumlu olduğundan daha büyük SD kartları destekleyen cihazlarda da kullanılabilir. MicroSD kartlarda, daha büyük SD kartların aksine, mekanik bir yazmaya karşı koruma anahtarı yoktur. Bu nedenle genellikle bunları işletim sisteminden bağımsız olarak yazmanın ve korumanın bir yolu yoktur. Motorola ve SanDisk'in Teknolojiden Sorumlu Başkanları (CTO'lar), mevcut hafıza kartlarının cep telefonları için çok büyük olduğu sonucuna vardıklarında microSD formatını oluşturdular.

TransFlash (ve ardından microSD) kartı içeren ilk cep telefonu Motorola E398'di. Birkaç yıl sonra rakipleri microSD kartları kullanmaya başladı.

2006'dan 2008'e kadar SDHC ve SDIO

8 milyar baytlık bir microSDHC kart mevcuttur. Bunu desteklemek için 1970'lerde kullanılan manyetik çekirdekli bellek kullanıldı. Bu teknoloji, sekiz baytı depolamak için 64 çekirdek kullandı. Kart yaklaşık 20 bit (veya 2 1/2 bayt) kapsar.

32 GB depolama kapasitesi ve FAT32 dosya sistemi için gerekli uyumluluk, Ocak 2006'da tanıtılan ve tanıtılan SDHC formatının getirdiği iki ilerlemedir.

SanDisk'in Eylül 2006'da tanıttığı 4 GB miniSDHC. MiniSD ve miniSDHC kartlar, miniSDHC'yi destekleyen cihazlarla uyumludur. Ancak yalnızca eski miniSD kart, miniSDHC'yi özel olarak desteklemeyen cihazlarla uyumludur. Daha kompakt microSD kartların piyasaya hakim olması nedeniyle MiniSD kartlar 2008'den beri üretilmiyor.

2009'dan 2022'ye: SDXC

SDXC standartlarını ilk kabul edenler Samsung gibi şirketler oldu. Samsung Galaxy S III ve Samsung Galaxy Note II modellerinde bu teknoloji, hafıza kartları yardımıyla kullanılabilir hafıza/kapasiteyi yüzlerce GB'a çıkarmak için tasarlandı. Hafıza kartları, 2010'lu yıllarda telefonun depolama kapasitesinin artırılmasında en büyük rolü oynadı.

2009

exFAT dosya sistemi, SDXC kartlar için varsayılan formattır. 2009 Tüketici Elektroniği Fuarı'nda (CES) SDXC tanıtıldı (7-10 Ocak). Aynı etkinlikte SanDisk, Sony ve Panasonic, SDXC'ye eşdeğer maksimum 2 TB ve 64 GB depolama kapasitesine sahip Memory Stick XC modellerini tanıttı. 6 Mart'ta Pretec kuruluşu ilk olarak 400 MB/saniye okuma ve yazma hızına sahip 32 GB SDXC kartını tanıttı. Teknolojiyi gerçekten destekleyen cihazlar ancak 2010 yılından sonra piyasaya çıktı. Teknolojiyi tanıtan ilk cihazlar Sony Handycam HDR-CX55, Canon EOS 550D, Panasonic USB Kart okuyucu, Dijital SLR ve JMicron entegre SDXC kart okuyucuydu. SDXC kart okuyuculu ilk dizüstü bilgisayarlar tarafından kullanılan USB 2.0 arayüzü, SDXC'yi tam hızda çalıştıracak bant genişliğinden yoksundur.

2011

Hız Sınıfı 10 derecesine sahip SDXC kartlar, 2011 yılı başında Centon Electronics, Inc. (64 GB ve 128 GB) ve Lexar (256 GB) tarafından gönderilmeye başlandı.

Hız sınıfı 16 olan, 8 GB'tan 128 GB'a kadar hafıza kartlarını piyasaya süren yine Pretec'ti. SanDisk, Eylül 2011'de 64 GB microSDXC kartını duyurdu. 2011'de Kingmax benzer bir ürünü piyasaya sürdü.

2012

Panasonic, Nisan 2012'de profesyonel video uygulamalarında kullanılmak üzere MicroP2 kart formatını tanıttı. UHS Hız Sınıfı U1 olarak sınıflandırılan kartlar, esasen tam boyutlu SDHC veya SDXC UHS-II kartlardır. MicroP2 kartlar, adaptör sayesinde mevcut P2 kart donanımıyla uyumludur.

Piyasadaki ilk UHS-II uyumlu ürünler, Mart 2013'te piyasaya sürülen 2013 Panasonic MicroP2 kartlarıydı. İlk teklif, 32 GB SDHC ve 64 GB SDXC karttan oluşuyor. Aynı yılın sonlarında Lexar, 20nm NAND flash sistemi teknolojisine dayanan ilk 256 SDXC hafıza kartını piyasaya sürdü. SanDisk, Şubat 2014'te ilk 128 GB microSDXC'yi piyasaya sürdü ve daha sonra Mart 2015'te 200 GB belleğe sahip MicroSDXC kartını piyasaya sürdü. SanDisk, ilk 512 GB SDXC kartını Eylül 2014'te piyasaya sürdü. SanDisk, Ağustos 2017'de 400 GB microSDXC kartını piyasaya sürdü. Integral Memory, Ocak 2018'de 512 GB microSDXC kartını tanıttı.

PNY, Mayıs 2018'de 512 GB'lık bir microSDXC kartı piyasaya sürdü. Kingston'un 512 GB[12] kapasiteli MicroSD kartları Haziran 2018'de piyasaya sürüldü ve üç farklı versiyonda sunuldu: Select, Go! ve React. Micron ve SanDisk, 1 TB microSDXC kartlarını Şubat 2019'da piyasaya sürdü.

2019'dan günümüze: SDUC

985 MB/s'ye kadar hızlara sahip Secure Digital Ultra Kapasite (SDUC) standardı, 128 TB'ye kadar kapasiteye sahip kartlara izin verir.

Kapasite

Secure Digital aracılığıyla beş kart ailesi üç boyutta sunulmaktadır. Orijinal Standart Kapasite (SDSC), Yüksek Kapasite (SDHC), Genişletilmiş Kapasite (SDXC), Ultra Kapasite (SDUC) ve giriş/çıkış yeteneklerini veri depolamayla birleştiren SDIO, beş nesildir. Orijinal boyut, mini boyut ve mikro boyut üç form faktörüdür. Elektriksel olarak pasif adaptörler, daha büyük bir kart için tasarlanmış bir cihazda daha küçük bir kartın kullanılmasını sağlar. SD kartın mütevazı boyutu, onu daha kompakt, taşınabilir elektronik cihazlar için mükemmel bir depolama seçeneği haline getiriyor.

uyuşuk toplam

SD (SDSC)

Secure Digital Standart Kapasite (SD) işareti, maksimum kapasitesi 2 GB olan kartları belirtir.

logo java'sı

MultiMediaCard (MMC) standardı, farklı bir şekilde gelişmeye devam eden ikinci nesil Secure Digital (SDSC veya Secure Digital Standart Kapasite) kartıyla geliştirilmek üzere oluşturuldu. Secure Digital, MMC tasarımına birden fazla teknik ayarladı:

• SD kart, ters takılmama dezavantajını önleyen asimetrik kenarlara sahiptir. Öte yandan, MMC kartı ters konumda bile takılma avantajına sahiptir.
• Çoğu SD kartın kalınlığı 2,1 mm (0,083 inç) iken MMC'lerin kalınlığı 1,4 mm'dir (0,055 inç). SD standardına göre 1,4 mm kalınlığa sahip olan ince SD kartlar, SDA'nın daha da küçük form faktörlerini belirtmeye devam etmesi nedeniyle nadirdir.
• Kartın elektrik bağlantıları yüzeyinin altında gizlenerek kullanıcının parmak uçlarından korunuyor.
• SD standardı, MMC'den daha yüksek kapasite ve aktarım hızları gerektiriyordu ve bu yetenekler zaman içinde gelişti. Aşağıdaki karşılaştırma tablosuna bakın.
• SD kart, daha yüksek veri hızları için dört kablolu veri yolu seçeneğini sunarken, MMC veri aktarımı için yalnızca tek bir pin kullanıyor.
• Yazmaya karşı koruma çentiği dahil
• Bir formatın bir başkası için yapılmış bir ana cihazda kullanılması yeteneği, tam boyutlu SD kartların daha ince MMC yuvalarına sığmaması nedeniyle ek olarak engellenmektedir.

SDHC

Secure Digital Yüksek Kapasite (SDHC) işareti, spesifikasyona göre 2 GB'den fazla ve 32 GB'a kadar kapasiteye sahip kartları belirtir. 2006'da kullanıma sunulan güvenli dijital yüksek kapasiteli formatlama, yalnızca 32 GB depolama alanına sahip kartları destekliyordu. Uyumluluğu sağlamak için SDHC markasının kullanılması yasaldır. Daha sonra bellek sınırlarını yeniden tanımlamak için 2.0 sürümü tanıtıldı. Standart kapasiteli SD kartlar ve SDHC kartlar aynı elektriksel ve fiziksel özelliklere (SDSC) sahiptir.

Sürüm 2.0'da SDSC ve SDHC kartlarının yeniden tanımlanması, onlara orijinal standart hız saatini iki katına çıkararak 25 MB/sn sağlayacak ek bir yüksek hızlı veri yolu modu kazandırdı. SDHC ana bilgisayar cihazları eski SD kartları desteklemelidir. Ürün yazılımı güncellemelerinin yardımıyla SDHC ve SDXC hafıza kartlarını algılayabilen olağanüstü cihazlar vardır, ancak eski ana cihazların çoğu bunları algılamaz. Windows 7'den önce piyasaya sürülen eski Windows işletim sistemleri, SDHC kartlarına erişime izin vermek için güncellemelere veya hizmet paketlerine ihtiyaç duyar.

SDXC

Secure Digital eGenişletilmiş Kapasite işareti, standarda göre 32 GB'tan fazla ve 2 TB'a kadar kapasiteye sahip kartları belirtir. SDHC hafıza kartlarına göre limit sadece 32 GB iken, 2.0 versiyonunda bile SDXC kartlar oldukça gelişmiştir. İlk olarak Ocak 2009'da SD spesifikasyonunun 3.0 sürümünde tanıtılan Belleklerini 2 TB'ye kadar genişlettiler. SDXC, gerekli bir özellik olarak Microsoft'un exFAT dosya sistemini kullanır.

Pazar

Bu dijital kartlar, birkaç GB'lik bilgileri/verileri çok küçük bir alanda depolamak için etkili bir araçtır. Bu nedenle hafıza kartları küçük boyutları nedeniyle birçok elektrikli cihazda kullanılmaktadır. Büyük boyutlu hafıza kartları da mevcuttur. Bunlar çoğunlukla kameralar, video oyun konsolları ve video kameralar gibi cihazlarda bulunur. Bu cihazlar, hafıza kartlarının sık sık giriş ve çıkışını gerektirir ve bu nedenle daha büyük boyutlu hafıza kartları daha uygundur. Öte yandan microSD kartlar boyutlarının küçük olması nedeniyle telefonlarda, kameralı drone’larda ve aksiyon kameralarında kullanılıyor.

Cep telefonları

MicroSD kart, hem üreticilere hem de müşterilere daha fazla esneklik ve özgürlük sağlayarak akıllı telefon pazarını güçlendirdi.

MicroSD kartların cep telefonlarındaki rolü sadece hafıza genişletme ile sınırlı olmayıp, aynı zamanda lokasyondan bağımsız, teknik bir detaya ihtiyaç duymadan, daha yüksek veri aktarım hızına sahip hizmet de sunuyor. MicroSD kartın bu özelliği, fotoğraf ve video kaydı gibi uygulamaların kolaylıkla aktarılabilmesini sağlamıştır. Kullanıcı, harici olarak hafıza kartına kaydedilen verileri yığın depolama aygıtı olarak kurtarabilir ve bunlara erişebilir. Ancak tuğlalı cihazların içinde saklanan verilere erişilemez.

Ödünsüz ergonomi, hareket halindeyken USB depolama uzantısının bunun ötesinde bir avantajıdır. Hafıza kartının bir diğer avantajı da telefonun depolama alanından bağımsız olmasıdır. Bu, telefona kötü bir şey olması durumunda hasarın hafıza kartının depolama alanını etkilemeyeceği anlamına gelir. Yırtılmış ve korunaklı bir şekilde yıpranmışlardır. Hafıza kartlarının teknik ilerlemesi, mevcut mobil cihaz kullanıcılarının depolama kapasitelerini kademeli olarak ve daha uygun maliyetle artırmalarına olanak tanıdı.

Uygulamalar artık Windows Mobile ve Android gibi popüler işletim sistemlerinin son sürümlerinde microSD kartlardan başlatılabilir, bu da mobil bilgi işlem endüstrilerinde yeni SD kart kullanım modelleri için fırsatlar yaratır ve dahili depolama alanında yer açar.

Küçük radyolardaki istasyon ön ayarları gibi, bir cihazın yalnızca küçük miktarda kalıcı Bellek gerektirdiği durumlarda SD kartlar en uygun maliyetli seçenek değildir. Ayrıca, CompactFlash da dahil olmak üzere diğer flash kart standartlarının sunduğundan daha yüksek hızlar veya daha büyük depolama kapasitesi gerektiren uygulamalar için ideal olmayabilirler. Bu kısıtlamalar, 128 TB'a kadar depolama kapasitesi sağlayan yeni SD 7.0 özellikleri de dahil olmak üzere bellek teknolojilerinin geliştirilmesiyle aşılabilir.

Yerleşik yuvaları veya aktif bir elektrik dönüştürücüyü kullanan SD kartlar, tabletler ve cep telefonları da dahil olmak üzere çeşitli şekil ve boyutlardaki birçok kişisel bilgisayar tarafından kullanılır. Paralel yazıcı bağlantı noktası, PC kartı, ExpressBus, USB ve FireWire için adaptörler mevcuttur. Aktif adaptörler ayrıca SD kartların CompactFlash gibi diğer formatları destekleyen ekipmanlarda kullanılmasına da olanak tanır. SD kartlar FlashPath adaptörü kullanılarak disket sürücüsüne takılabilir.

2011 yılında piyasaya sürülen Samsung Galaxy Fit ve 2013 yılında piyasaya sürülen Samsung Galaxy Note 8.0 gibi birçok cep telefonunda, SD kart kurulumu/bölmesi pil kapağının altındadır. Bu sayede insanların erişebileceği dış tarafta yer aldığından ulaşımı kolaydır. Daha güncel cep telefonlarında SIM kartın ve hafıza kartının bulunduğu tepsi için iğne deliği çıkarma yöntemi kullanılmaktadır.

java bir diziye ekleme

Sahte

Reklamı yapılandan daha yavaş performans gösteren veya yanlış kapasite gösteren, yanlış etiketlenmiş veya sahte Secure Digital kartlara piyasada sıklıkla rastlanmaktadır. Sahte ürünleri doğrulamak ve tanımlamak için yazılım teknolojileri mevcuttur. Geri kopyalanan dosyaları doğrulamak için sağlama toplamları (MD5 gibi) veya sıkıştırma denemesi kullanılabilir. İkinci strateji, dosya okumayı etkinleştirmek için sahte kartlar kullanır; bu da dosyalarda kolayca sıkıştırılabilir tek tip verilerle sonuçlanır (örneğin, 0xFF'lerin tekrarlanması).

Dijital kameralar

SD/MMC kartları, dijital kameralarda kullanım için en popüler hafıza kartı türü olarak Toshiba'nın SmartMedia'sının yerini aldı. SmartMedia 2001'de yaklaşık %50 pazar payına sahipti, ancak 2005'te SD/MMC dijital kamera pazarının %40'ından fazlasına sahipti ve 2007'ye gelindiğinde SmartMedia'nın payı hızla düştü.

Şu anda Fujifilm, Panasonic, Samsung, Casio, Canon, Leica, Ricoh ve Sony gibi en iyi dijital fotoğraf makinesi üreticileri SD kart teknolojisini kullanmaya başladı. 2010'un başlarından önce yalnızca Sony Memory Stick'i desteklerken Olympus ve Fujifilm yalnızca XD-Picture Kartlarını (xD kartları) destekliyordu. Buna karşılık Olympus ve Fujifilm'in ikisi de SD'yi destekliyordu.

Bir adaptörle Sony XDCAM EX video kameralar ve Panasonic P2 kart ekipmanı, MicroP2 dönüştürücülü Panasonic P2 kart ekipmanı gibi Secure Digital hafıza kartlarını kullanabilir.

Kişisel bilgisayar

Bilgisayarlar genellikle kart okuyucu yardımıyla SD kartları kullanır. Bazılarında, yardımcı depolama aygıtı olarak SD kartın takılması için yerleşik yuvalar bulunur. Ancak hiçbir bilgisayarda SD kart ATA sinyalini etkinleştiren yerleşik bir ATA denetleyicisi yoktur. Bu nedenle SD kartlar birincil sabit diskler olarak kullanılamaz. Öte yandan, USB adaptöründeki SD kart, önyükleme tamamlandıktan sonra USB erişimine izin veren bir işletim sistemine sahipse, USB arabiriminden önyüklemeyi etkinleştiren bilgisayarlarda önyükleme diski olarak görev yapabilir.

Entegre hafıza kartı okuyuculu hafıza kartları, dizüstü bilgisayarlardaki ve tabletlerdeki USB flash sürücülere göre ergonomik bir avantaj sağlar, çünkü ikincisi cihazdan dışarı çıkar. Kullanıcının, cihazı aktarırken USB bağlantı noktasına zarar verebilecek şekilde çarpmamaya dikkat etmesi gerekir. Bellek kartları, bilgisayarın özel kart yuvasına takıldığında tek biçimli bir şekle sahiptir ve bir USB bağlantı noktasını kaplamaz.

8-bit Atari gibi klasik sistemlerin sahipleri arasında SD kartların kullanımı ve bunlara olan ilgi artıyor. Örneğin, SIO2SD artık kullanımda (SIO, harici cihazların bağlanmasına yönelik bir Atari arayüzüdür). Disk kapasitesi 4 ila 8 GB arasında olan bir SD kart, 8 bitlik Atari (2019) yazılımı içerebilir.

Yerleşik sistem

Baskılı devre kartlarında çıkarılamayan SD tarzı aygıtları etkinleştirmek için SDA, 2008 yılında Gömülü SD'yi standartlaştırdı. Bu teknoloji 'iyi bilinen SD standartlarından yararlanıyor.' Ancak MMC standardı gömülü sistemler için fiili norm haline geldi, ancak endüstri bu standardı benimsemedi. SanDisk bu tür entegre bellek bileşenlerini iNAND adı altında sunmaktadır.

Çağdaş mikro denetleyicilerin çoğu, SPI modunda bir SD kartla etkileşime girebilen ve kalıcı depolama sunan SPI mantığıyla donatılmıştır. Bir mikrodenetleyicinin SPI işlevselliği olmasa bile, bit vuruşu onu simüle edebilir.