Disket, bilgisayar dosyası gibi elektronik verileri depolamak için kullanılan, disket, disket veya disket olarak da bilinen, veri depolama bilgilerini okuyan bir depolama ortamı türüdür. IBM tarafından 1967'de oluşturulan ve taşınabilir bir aygıtı okuyabilen/yazabilen ilk donanım depolama türlerinden biri olduğundan son derece pahalıydı.
İlk icat edildiğinde kullanıcılar CD-ROM gibi veri yazamıyorlardı ve çapı 8 inçti. Bu disk yalnızca 80 KB veri depolayabiliyordu, ancak sonraki sürümler 800 KB'a kadar veri depolayabildi. Disketlerin yerini USB ve ağ üzerinden dosya aktarımı gibi cihazlar aldı; ancak bu diskler artık güncelliğini yitirmiştir.
Teknoloji ilerledikçe, disketler küçüldü ve 8 inç, 5,5 inç ve 3,5 inç olmak üzere üç boyutta geldi. Önceki disket modelleriyle karşılaştırıldığında, yeni sürüm, kullanılan daha ileri teknolojiye göre daha fazla veri depolayabilir.
Disketin başka bir versiyonu olan 5,25 inç, 360 KB veri tutma kapasitesine sahipti ve 1978'de piyasaya sürüldü. Daha sonra 5,25 inçlik disketin revizyonları ile 1,2 MB'a kadar depolama yapılabildi. Bu disk sürücüleri Apple IIe gibi ilk masaüstü bilgisayarlarda kullanılıyordu. 3,5 inç HD (yüksek yoğunluklu) disket, 1,44 MB depolama kapasitesine sahipti ve 1987'de piyasaya sürüldü. 5,25 inçlik disklerle karşılaştırıldığında bu versiyonlar daha taşınabilir ve aynı zamanda daha dayanıklıydı. Kişisel verileri yedeklemek ve ticari yazılım başlıklarını dağıtmak için 3,5 inçlik disket, sonraki on yılda standart haline geldi.
Zamanla disketler veri okuma ve yazma yeteneğine kavuştu. Bu noktada dört temel bileşeni içeriyordu:
- Manyetik okuma/yazma kafaları
- Tüm elektronikleri içeren bir devre kartı içerir.
- Cihazın açılıp kapanmasına yardımcı olan çerçeveli bir koldan oluşur.
- Dakikada 300 ila 360 dönüş yaptığı için bir mil kelepçeleme cihazından geçirilir.
Okuma/yazma kafası, diskin her iki tarafını da okuyabilen okuma ve yazma için kullanıldı. Verileri silmek için daha geniş bir başlık kullanıldı ve verilerin silineceği garantisini verdi. 1990'ların sonlarında disketlerin yerini CD-ROM'lar almaya başladı. Daha sonra tüketiciler de verilerini yedeklemek için kaydedilebilir CD'leri kullanmaya başladı. İlk yaygın bilgisayar olan Apple'ın orijinal iMac'i 1998'de piyasaya sürüldü. Disket sürücüsü içermiyordu. Sonunda, birkaç yıl sürdüğü için çeşitli bilgisayar üreticileri de aynı şeyi yaptı.
Artık birçok kişi verilerini yedeklemek için kaydedilebilir CD'ler veya USB flash sürücüler kullanıyor ve çoğu yazılım CD ve DVD'lerde dağıtılıyor. Son olarak disketler veri depolamak için geçmişte kaldı. Veri depolama ortamı olduğundan ve birçok insan bununla büyüdüğünden; dolayısıyla, disketin deneyimli bilgisayar kullanıcıları arasında hala önemli bir rolü vardır. Modern zamanlarda, ZIP sürücüleri, CD'ler ve USB sabit sürücüler olarak piyasaya sürülmüştür.
Disketler nasıl kullanıldı?
Bilgisayarın ilk zamanlarında, bilgisayarlarda CD-ROM sürücüleri, USB ve disketler bulunmadığından, disketler yalnızca bilgilerinizi yedeklemek ve bilgisayara yeni bir program yüklemek için bir seçenekti. Program boyutu 1,44 MB'tan küçükse program bir disketten kurulabilir. Benzer şekilde, çoğu program, boyutları 1,44 MB'tan büyükse birden fazla diskete ihtiyaç duyuyordu.
Java'da faktöriyel
Disket Türleri
Piyasaya çıkan ve daha fazla kullanılmadığı için zamanla kaybolan çeşitli disket sürücüleri vardır.
8 inç Sürücü
1970'lerin başında 8 inç, salt okunur format olarak kullanılan ve daha sonra hem okuma hem de yazma için kullanılabilen ilk disket tasarımıydı. Disket, tüm disket sürücüsü serisine adını veren fizikselliğiydi.
5 ¼ -İnç Sürücü
1980'lerde, PC'lerde yaygın olarak kullanılan 5 ¼ inçlik bir disket sürücüsü üretildi. 1990'lı yılların başında, 360 kilobayt ile 1,2 megabayt arasında veri depolayabilen bilgisayarlara 5 ¼ inçlik disket sürücüleri de dahil edildi. Bazı 5 ½ disketler, diskin her iki tarafına da veri yazabiliyordu ve ayrıca verilerin değiştirilmesine de izin veriliyordu. Bundan sonra disket üreticileri çift taraflı sürücüler geliştirmeye başladı.
3 ½ İnç Sürücü
Başka bir disket türü, plastikle kaplanmış, yüksek yoğunluklu bir diskte 1,44 megabayt ve çift yoğunluklu bir diskte 730 kilobayt tutabilen 3 ½ inçlik disket sürücüsüdür. Bilgisayarın eski zamanlarında, Windows 3.0 gibi programı yüklemek için birden fazla diskin kullanılması gerekiyordu.
Zip sürücüsü
1990'ların ortasında Iomega şirketi zip sürücüsünü tanıttı. Temel olarak zip sürücüleri, çevre birimi olarak mevcut oldukları için mevcut bir sisteme eklenebildi. Zip sürücüsünün kullanımı çok maliyetli olduğundan sınırlıydı ve bu da onun popüler bir depolama ortamı olmasını engelliyordu.
Disketlerin Avantajları
Disketlerin daha fazla depolama kapasitesi yoktur, bu da onları yüksek çözünürlüklü fotoğraf, müzik, video vb. depolamak için uygunsuz hale getirir. Disketlerin eksiklikleri olmasına rağmen, aynı zamanda aşağıdaki gibi bazı önemli avantajları da vardır:
Taşınabilirlik
Nispeten küçük ve taşınabilir olmaları disketlerin ana avantajlarından biridir. CD'lerle karşılaştırıldığında 3,5 inçlik disketlerin boyutu daha küçüktür. Ayrıca taşıma durumunda yerleştirilmelerine gerek yoktur. Disket, onu daha güçlü kılan ve diski içeriden koruyan plastik bir kasa ile tasarlanmıştır. CD ve DVD'lerle karşılaştırıldığında, disk her zaman muhafazanın içinde olduğundan çizilme olasılığı daha düşüktür.
Disketler aynı zamanda yerleşik yazma koruması içerdiğinden verilerin yanlışlıkla silinmesini veya üzerine yazılmasını da önler. Taşınabilirlikleri, kullanıcılara belgeler gibi küçük boyutlu dosyaları bir cihazdan diğerine taşıma avantajı sağlar.
Uyumluluk
Eski bilgisayarlar ile veri depolama cihazları açısından da önemli bir avantajdır. Eski bilgisayarlar diğer veri depolama aygıtlarını kabul etmeyebileceğinden; genellikle disketlerle uyumludurlar. Örneğin, 1990'ların başında bilgisayarlarda CD veya DVD kesinlikle sür. Disketler yalnızca dosyaları bilgisayardan aktarma seçeneğiydi. Yeni bilgisayarların çoğunda disket sürücüleri bulunsa da, bu sürücüler modern bilgisayarlara dahil edilmemektedir ve kullanımdan kaldırılmaktadır. Bilgisayar üreticileri özel yapım bir bilgisayar üretirken, disket sürücüleri bir seçenek olarak sunabiliyorlardı.
Önyükleme Diskleri
Önyükleme sırası sırasında FDD'ler genellikle ana sabit sürücülerin üzerine ayarlanır. Bilgisayar, önyükleme sırası adı verilen bir işletim sistemine önyükleme yapmaya çalışır. Aygıtlar önyükleme sırasında yüksekse, disket sürücüsünde, CD sürücüsünde veya başka bir diskte önyükleme programı yoktur. Ancak önyükleme listesinde sistem bir sonraki cihaza erişecektir. Disketler aynı zamanda yükleme yardımı ile önyükleme disklerine dönüştürülebilmeleri ve uygun bir programın diske kaydedilmesi avantajını da sunar. İşletim sisteminden önyükleme yapmak yerine, diskten önyükleme yapmak, diğer sistem hatalarını gidermek ve bellekte hatalar olup olmadığını kontrol etmek gibi çeşitli görevlerin gerçekleştirilmesine olanak tanır.
Disketlerin Dezavantajları
Hız
Disketlerde veri aktarım hızı çok yavaştır. Veriler bilgisayara disketten veya bilgisayardan diskete aktarılırken, veri aktarımı oldukça fazla zaman alabilir.
Depolama alanı
Disket sürücüleri bilgileri saklamak için sınırlı alan içerir. Modern depolama ortamlarına göre çok düşük depolama kapasitesi sağlar.
java dize karşılaştırması
Dosya Bozulması
Dosya bozulması disketin ana dezavantajlarından biridir. FDD'ler ısı ve manyetik alanlar gibi dış faktörlerden etkilenir. Bu nedenle, üzerinde saklanan dosya bozulabilir. Ayrıca, diğer depolama ortamlarıyla karşılaştırıldığında disketler, dosya hasarına neden olabilecek virüslere karşı daha savunmasız olduklarından daha fazla güvenlik sağlamazlar.
Güvenilirlik
Zamanla 2000'li yıllara kadar disketlerin kullanımı azalmış veya durmuştur. Bu nedenle, disket bilgisayarları da dahil olmak üzere birçok bilgisayar üreticisi durdurulmuştu. Bu süreden sonra güvenilmez bir depolama kaynağı haline gelir.
Fiziksel Hasarlar
Disketin çok hassas ve esnek olması için plastik kasa kullanıldı. Herhangi biri onu uygun bakım olmadan yakalarsa kolayca kırılabilir.
Disket ve sürücünün geçmişi
8' disket
İçinde 1971 23FD olarak 8' çapındaki ilk disk tanıtıldı. Bir megabayt kapasiteli karton bir kutunun içine konmuştu. Sabit sürücünün aksine, kafalar diske dokunuyordu. Örneğin, medyayı zamanla aşındıran bir kaset veya video oynatıcı. 1972'de Alan Shugart'ın ekibi ilk okuma-yazma disket sürücüsü Memorex 650'yi piyasaya sürdü. Daha sonra Shugart Associates, Shugart'ta kuruldu. 1973 . İlk mikro bilgisayar işletim sistemi olan CP/M piyasaya sürüldü.
Ancak dönemin çoğu makinesi, sürücüler daha pahalı olduğundan disket yerine kaset kullanıyordu. Genellikle ilk günlerde bilgisayardan daha pahalıya mal oluyorlardı. 1978'in sonunda bir disketin fiyatı parça başına 5 dolardan (2019'da 20 dolara eşdeğer) ila 8 dolardı. Motoru çalıştırmak ve durdurmak için, diğer modellerde arayüzde ilgili değişikliklerle birlikte bir DC motor kullanıldı.
5,25' disket
5.25 inçlik disket, ilk mikrobilgisayarların çoğunda yaygın olarak kullanıldı ve ilk olarak 1976'da geliştirilmeye başlandı. 34 pinli arayüzle tanıtıldı ve daha sonra 1978'de standart haline geldi. İlk fiyatı 400 dolardı, on disklik kutusuyla birlikte 60 dolardı. ve bunlar ilk olarak yalnızca 160 KB disk alanıyla piyasaya sürüldü. 1978'e gelindiğinde 5,25' sürücüler on farklı üretici tarafından üretildi. Shugart günde yaklaşık 4.000 disk üretiyordu. 1980'li yılların başında şirketin üretimi azaldı. Artan rekabet, güvenilir 80 pist ve çok sayıda kazançlı sözleşmenin kaybedilmesi bunun ana nedeniydi. 1982'ye gelindiğinde IBM, PC için tek disk sürücüsü tedarikçisi olarak Tandon'u seçti ve Apple, bilgisayarlarında daha ucuz Alps sürücü mekanizmalarını kullanmaya başladı.
Daha sonra Xerox, 1977'de Shugart'ı satın aldı ve Shugart, markayı üçüncü bir tarafa sattı ve 1985'te faaliyetlerini kapattı. Kelime işlemciler ve mikrobilgisayarlar için disket sürücüsü, 1970'li ve 1980'li yılların ana depolama aygıtıydı çünkü makinelerde bir depolama aygıtı yoktu. O sırada bilgileri depolamak için sabit disk. Genellikle işletim sistemi tek bir disketten başlatılırdı. Bazı makineler, kullanıcılara işletim sistemi diskini yerinde bırakma ve verileri bir disketten diğerine kopyalama avantajı sunan iki disk sürücüsü kullanıyordu. Dört yoğunluklu inç başına 96 izli sürücüler 1980'lerin başında piyasaya sürüldü ve depolama kapasitesinin 720 KB'ye çıkarılmasıyla birlikte geldi.
Bir süre sonra, yeni IBM AT makineleriyle IBM, 1984 yılında 5,25' yüksek yoğunluklu disk formatını tanıttı. 5,25' sürücüler, modern bilgisayarların çoğunda isteğe bağlı donanım haline geldi.
3,5' disket
Tek taraflı formatlanmamış kapasitesi 218,8 KB olan 3 1⁄2 inçlik disket kartuşu 1981 yılında Sony tarafından piyasaya sürüldü. Formatlanmış kapasitesi 161,2 KB idi. Sony'nin SMC 70'i 1982'de bu formatı kullanan ilk bilgisayardı.
ymail nedir
Üstelik bu sürücü, eski formatlarda mümkün olan şekilde, kullanıcıların yanlışlıkla diski yana doğru yerleştirmesine izin vermeyen düzensiz, dikdörtgen bir şekle sahipti. Eski sürücü türleriyle karşılaştırıldığında, 3,5 inç sürücüler, indeks deliğine gerek olmaması ve sonlandırma direnci paketi gerektirmemesi gibi birçok başka avantaja sahipti.