BILGISAYAR AĞLARINDA BOOTP VE RARP ARASINDAKI FARK

Herkese merhaba. Bugün Bilgisayar Ağlarında BOOTP ve RARP arasındaki farkları öğrenmek için buradayız. Farklılıkları öğrenmeden önce onları bilmemiz gerekir. O halde şimdi BOOTP (Bootstrap Protokolü) ve RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) hakkında ayrı ayrı ve detaylı bilgi verelim.

BOOTP (Önyükleme Protokolü) ve RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü), esas olarak cihazlara bağlanmamıza yardımcı oldukları için gereklidir. Ayrıca iki veya daha fazla cihaz veya iş istasyonu arasında iletişim kurmamıza da yardımcı olurlar. Çalışmalarındaki farklılıklara rağmen Ağ Protokollerini kullanmamızın nedeni, dünyanın herhangi bir yerindeki insanlarla iletişim kurmamıza yardımcı olmalarıdır. Dolayısıyla bu protokoller modern dijital iletişimde önemli bir rol oynamaktadır.

Önemli Kısaltmalar

RARP - - - - > Ters Adres Çözümleme Protokolü
BOOTP - - - - > Önyükleme Protokolü
MAC - - - - > Orta Erişim Kontrolü
IP - - - - > İnternet Protokolü
DHCP - - - - > Dinamik Ana Bilgisayar Yapılandırma Protokolü
NIC - - - - > Ağ Arayüz Kartı
UDP - - - - > Kullanıcı Datagram Protokolü
LAN - - - - > Geniş Alan Ağı
TCP / IP - - - - > İletim Kontrol Protokolü / İnternet Protokolü
IPv4 - - - - > İnternet Protokolü sürüm 4
BIOS - - - - > Temel Giriş / Çıkış Sistemi

Şimdi RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) hakkında bilgi edinelim.

RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü)

RARP aynı zamanda Ters Adres Çözümleme Protokolü olarak da bilinir. Bu protokol Bilgisayar Ağlarında kullanılır. Bu, müşteriye ait bir bilgisayarı kullanan bir çalışan tarafından kullanılır. Bunu kullanıyorlar veya İnternet Protokolü (IP) Adresini önbellekten veya ağ geçidi sunucusundan Adres Çözümleme Protokol Tablosundan alıyorlar. RARP, yalnızca kendi fiziksel adresine sahip bir makinenin mantıksal adresini bulmak için kullanılır. Bu mantıksal adres bir makineden diğerine farklılık gösterir. Bu mantıksal adresler hiçbir zaman aynı değildir ve hiçbir zaman makinenin donanım parçalarına bağlı değildir. İnternet Protokolü (IP) Adresi, bir disk dosyasında bulunan dosya yapılandırmasından bilinir.

Bu protokol, sunucu tarafı iki site arasında veri aktarımı için kullanılır. İstemcinin bir istekte bulunmadan önce sunucunun kimliğinden haberdar olmasına gerek yoktur. Yöneticilerin her sunucuyu Orta Erişim Denetimi (MAC) adresleri için ayrı ayrı yapılandırması gerekir. RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü), IP adreslerini sağlamak için çok kullanışlıdır.

RARP istemci uygulaması, makinede IP Adresini kalıcı olarak tutabilecek ilişkili bir disk bulunup bulunmadığından, yedek bir makine kurulduğunda yönlendiricideki RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) sunucusundan bir IP (İnternet Protokolü) adresi ister. . Bir yönlendirici tablosu girişinin yapılandırılmış olması durumunda, RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) sunucusu makinenin IP adresini gönderecektir.

Cihaz, bölgeye özel olan fiziksel adresini öğrenebilir (örneğin, NIC'sini (Ağ Arayüz Kartı) okuyarak). Daha sonra RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) protokolü, fiziksel adresi kullanarak mantıksal adresi elde etmek için kullanılabilir. Yerel ağda bir RARP isteği oluşturulur ve yayınlanır.

Yerel ağdaki her IP adresinden haberdar olan ek bir cihaz, RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) yanıtıyla yanıt verecektir. Talep eden sistemde bir RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) istemci yazılımının çalışıyor olması gerekir; RARP sunucu yazılımı yanıtlama sisteminde çalışıyor olmalıdır.

Yayın, RARP'de ciddi bir kusur olan veri bağlantı katmanında gerçekleşir. Fiziksel yayın adresleri Ethernet'te olduğu gibi ağ sınırlarını aşmaz.

RARP'nin Tarihçesi (Ters Adres Çözümleme Protokolü)

Ters Adres Çözümleme Protokolü 1984 yılında başlatılmıştır. Bu Ters Adres Çözümleme Protokolü, sunucuya veya masaüstüne veya bilgisayara vb. İnternet Protokolü (IP) Adresi vermek için kullanılan protokoldür. Bu sunucu veya masaüstü veya bilgisayar vb. basitçe iş istasyonları olarak adlandırılabilir.

Yani basit disksiz iş istasyonları aynı zamanda Sun Microsystems adlı şirketin birincil iş istasyonlarının da platformudur.

RARP'nin (Ters Adres Çözümleme Protokolü) Çalışması

Ters Adres Çözümleme Protokolü, Ağ Erişim Katmanındaki iki kaynak veya iki istemci sunucu arasında veri aktarımı için kullanılır. Kaynakların iki farklı adresi var. Bunlar İnternet Protokolü (IP) Adresi ve Medya Erişim Kontrolü (MAC) Adresidir.

kovan mimarisi

IP adresi yazılım tarafından atandıktan sonra MAC adresi donanıma önceden programlanır.

RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) isteklerine yanıt veren RARP sunucusu, ağa bağlı herhangi bir standart bilgisayar olabilir. Ancak tüm MAC (Medya Erişim Kontrolü) adreslerini ve bunlara karşılık gelen İnternet Protokolü (IP) adreslerini kaydetmesi gerekir. Ağ, yalnızca bu RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) sunucularından gelen RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) sorgularına yanıt verebilir. Veri paketini nispeten düşük maliyetli ağ katmanları üzerinden göndermek gerekir. Bu, her katılımcının paketi aynı anda aldığı anlamına gelir.

RARP'nin (Ters Adres Çözümleme Protokolü) Avantajları

Avantajları:

RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü), Ethernet Adresini basit bir İnternet Protokolü (IP) Adresine değiştirmek için kullanılır.
Geniş Alan Ağlarından (LAN) türetilmiş teknolojiler için kullanışlıdır.

RARP'nin (Ters Adres Çözümleme Protokolü) Dezavantajları

Dezavantajları:

RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) sunucusu her zaman aynı fiziksel ağda bulunmalıdır
RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü), Bilgisayarı çok modern bir ağ için yapılandıramaz.
Bilgisayar, RARP'yi (Ters Adres Çözümleme Protokolü) iletmek için çok temel bir ağ katmanını kullanır. Bilgisayar, RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) isteğini ağın en temel katmanında gönderdiği için yönlendirici paketi iletemez.
RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü), hiçbir alt ağ maskesi iletilmediği için alt ağ oluşturma sürecini kontrol edemez. Ağ birden fazla alt ağ içeriyorsa her alt ağın bir RARP sunucusuna erişimi olmalıdır
Ethernet tarzı bir ağın potansiyelini tam olarak kullanmaz.

RARP'nin (Ters Adres Çözümleme Protokolü) şu anda yaygın olarak kullanılmamasının nedenleri bunlardır. RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) değiştirildi. Bunun yerini Bootstrap Protokolü (BOOTP) ve Dinamik Ana Bilgisayar Yapılandırma Protokolü (DHCP) almıştır.

Şimdi RARP'nin (Ters Adres Çözümleme Protokolü) neden eski olduğunu bize bildirin

RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü) neden eskidir?

Burada eski, artık kullanışlı olmayan anlamına gelir. RARP'nin (Ters Adres Çözümleme Protokolü) değiştirildiğini zaten biliyoruz. Bunun yerini Bootstrap Protokolü (BOOTP) ve Dinamik Ana Bilgisayar Yapılandırma Protokolü (DHCP) aldı. Neden değiştirildiğini bize ayrıntılı olarak bildirin.

Aslında RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü), Ethernet hizmetlerinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Ayrıca Token Rings Geniş Alan Ağlarında da yaygın olarak kullanıldılar. RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü), diğer cihazlara İnternet Protokolü (IP) Adresi göndermek veya sağlamak için oluşturulmuştur.

RARP (Ters Adres Çözümleme Protokolü), yalnızca statik olarak bir İnternet Protokolü (IP) adresi tahsis edilmemiş veya yerel olarak bir İnternet Protokolü (IP) adresi tutmak için dahili depolama alanına sahip olmayan cihazlara İnternet Protokolü (IP) adresi bilgilerini iletmek üzere oluşturulduğundan, yalnızca bir İnternet Protokolü (IP) adresi sağlar. minimum hizmet. Geniş Alan Ağı (LAN) erişimi açısından bakıldığında, Bootstrap Protokolü ve Dinamik Ana Bilgisayar Yapılandırma Protokolü esasen RARP'nin yerini almıştır. Her iki protokol de özellik açısından daha zengindir ve çeşitli IP alt ağlarına sahip çağdaş Geniş Alan Ağlarında (LAN'lar) iyi ölçeklenir.

Ancak RARP, sunucu ve veri merkezi sanallaştırması sayesinde işyerine geri döndü. Örneğin, sanal makinede yüksek kullanılabilirlik için kullanılan çok önemli bir özellik, bir sanal sunucuyu aynı fiziksel veri merkezi içinde veya başka bir veri merkezinde (VM) bir fiziksel ana bilgisayardan diğerine anında geçirme yeteneğidir.

BOOTP (Önyükleme Protokolü)

BOOTP, Bootstrap Protokolü olarak da bilinir. Bu Protokol Bilgisayar Ağlarında kullanılır. Bootstrap Protokolü (BOOTP) bir protokoldür. Bu protokol internet esasına göre çalışır. İnternet Protokolü (IP) olarak anılmasının nedeni budur. Bu, ağ kullanıcısının bir İnternet Protokolü (IP) Adresi almasına izin vermek için kullanılır. Ağ kullanıcısı, alınan İnternet Protokolü (IP) Adresini hemen yapılandırır. Bu, bir İşletim Sisteminin Önyüklenmesinin harici müdahale veya kullanıcının gizli anlaşması olmadan gerçekleşmesini sağlar.

javascript yorumu

BOOTP (Önyükleme Protokolü) çalıştırılacak bir sunucu gerektirir. Bu sunucuyla bir Ağ Yöneticisi ilgilenecektir. Bu sunucu, ağ kullanıcısının bir İnternet Protokolü (IP) Adresi almasına izin vermek için kullanılır. Ağ kullanıcısı, alınan İnternet Protokolü (IP) Adresini hemen yapılandırır. Bu, bir İşletim Sisteminin Önyüklenmesinin harici müdahale veya kullanıcının gizli anlaşması olmadan gerçekleşmesini sağlar.

BOOTP'nin (Önyükleme Protokolü) Tarihçesi

BOOTP (Önyükleme Protokolü) aslında 1985 yılında, Ters Adres Çözümleme Protokolü'nün (RARP) yerini almak üzere Yorum İsteği 951 (RFC 951 olarak da bilinir) nedeniyle tanıtıldı. Bu Protokol, her sunucunun İnternet Protokolü (IP) Adresinde sunucuların bulunmasını gerektirir. BOOTP (Önyükleme Protokolü) kullanılarak birçok alt ağ için merkezi bir BOOTP (Önyükleme Protokolü) sunucusu mevcut olabilir.

Günümüzde BOOTP (Bootstrap Protokolü), Dinamik Ana Bilgisayar Yapılandırma Protokolünün (DHCP) temelini oluşturan Kullanıcı Datagram Protokolü (UDP) aracılığıyla gerçekleştirilmektedir. Dinamik Ana Bilgisayar Yapılandırma Protokolü (DHCP) sunucuları istemci isteklerini yönetir.

BOOTP'nin (Önyükleme Protokolü) Özellikleri

BOOTP (Bootstrap Protokolü) dinamik bir protokoldür.
BOOTP (Bootstrap Protokolü) aynı zamanda temel bir protokol olarak da bilinir.
BOOTP (Önyükleme Protokolü) işi, ağa bağlandığı anda tanınması ve onaylanması için benzersiz bir İnternet Protokolü (IP) adresi oluşturmaktır. BOOTP (Önyükleme Protokolü), veri aktarımını ve bağlantı isteklerini hızlandırdığı için çok faydalıdır.
BOOTP (Önyükleme Protokolü) benzersiz bir İnternet Protokolü (IP) algoritmasıdır. Bu algoritma, yeni İnternet Protokolü (IP) Adreslerinin sağlanmasına ve oluşturulmasına yardımcı olur ve bunlar tamamen farklıdır ve ayrıca daha önce oluşturulan İnternet Protokolü (IP) Adresleri arasında hiçbir bağlantı yoktur. İnternet Protokolü (IP) Adresleri saniyeden çok kısa bir sürede çok hızlı bir şekilde oluşturulur.
Bu algoritma aynı zamanda kaynak sunucu ve istemci sunucuya bağlantı için gereken sürenin azaltılmasına da yardımcı olur.
Artık mevcut değer veya kodların indirilmesi ve değiştirilmesi gibi ana ve önemli işlemler yapılmıştır. Küçük süreçler bile yakın gelecekte sorun yaratmaması için güncellenmektedir.
BOOTP (Önyükleme Protokolü) bağlantısı, istemci sunucusu ve kaynak sunucu için İnternet Protokolü (IP) Adresi gerektirir ve başarılı bir bağlantı kurmak için bir ağ geçidi adresi gerektirir. BOOTP (Önyükleme Protokolü) Ağında istemci ve kaynak sunucu aynı Geniş Alan Ağını (LAN) kullanır ve yönlendiricilerin BOOTP'yi (Önyükleme Protokolü) desteklemesi gerekir. Bu nedenle yönlendiriciler her zaman aynı ağlar altında tutulur.
TCP/IP (İletim Kontrol Protokolü/İnternet Protokolü) tabanlı ağa harika bir örnek, BOOTP (Önyükleme Protokolü) ağıdır. Ağdaki bir bilgisayarın sunucuya yaptığı her isteğe hızlı bir şekilde yanıt vermek için BOOTP (Önyükleme Protokolü) kendi IP adresini kullanır.

BOOTP'nin (Önyükleme Protokolü) Çalışması

BOOTP (Önyükleme Protokolü) şu şekilde çalışır:

Aslında yeni ağ katılımcısının bir İnternet Protokolü (IP) Adresi olmayacaktır. Daha sonra BOOTP'nin (Bootstrap Protokolü) yöneticisi olan Ağ Yöneticisi, yeni ağ katılımcısına ana sunucuya erişim izni verir. Artık yeni ağ katılımcısı, IPv4 (İnternet Protokolü sürüm 4) protokolü aracılığıyla farklı veya kendine özgü bir İnternet Protokolü (IP) Adresi alıyor.
İstemci veya yeni ağ katılımcısı, TCP/IP (İletim Kontrol Protokolü/İnternet Protokolü) modunu kullanarak yeni BOOTP'yi (Önyükleme Protokolü) yükler. Bu mod, belirli bir ağa bağlandığında tüm ağ protokolleriyle benzerlik sağlamak için kullanıcı iş istasyonunda tahkim yapar.
Daha sonra BOOTP ağ yöneticisi tarafından gönderilen mesaja uygun bir tek noktaya yayın adresi eklenir. Ana sunucu daha sonra bu tek noktaya yayın adresini BOOTP istemcisine iletir.

BOOTP'nin (Bootstrap Protokolü) Kullanım Alanları

Kullanım alanları şunlardır:

Sistem kontrolü amacıyla BOOTP (Önyükleme Protokolü) gereklidir. Bilgisayar açıldığında Sistem bir ağ için kontrol edilir
Anakart ve ağ yönetimi, ağdaki her bilgisayar BIOS (Temel Giriş / Çıkış Sistemi) döngüsünü takip ettiğinden, cihaz yanar yanmaz cihazdaki veri aktarımını verimli bir şekilde organize edebilir.
BOOTP (Bootstrap Protokolü), Network üzerinde çalışan anakart ve yemliklerin kullanımını desteklemek amacıyla yoğun olarak kullanılmaktadır. Dolayısıyla bu protokol nedeniyle bulut ağı dışında başka bir depolama yöntemine gerek yoktur.
İstekleri göndermek ve almak ve ağ sunucusunun uygun yanıtlarını almak için, bir istemci ve bir sunucu BOOTP (Önyükleme Protokolü) kullanarak iletişim kurar.
BOOTP genellikle disksiz bir ortamda kullanılır ve hiçbir medya gerektirmez çünkü tüm veriler etkili kullanım için ağ bulutunda tutulur.

BOOTP'nin (Önyükleme Protokolü) Dezavantajları